Telaşlı Zihin

Yoganın hayatıma kattığı en önemli farkındalıklardan biri zihnimin çalışma yapısı. Zihnim hiç durmayan ve durmadığı için sık sık kısa devre yapan bir makine :) Ben o anda ne ile ilgilenirsem ilgileneyim, zihnim arka planda yapılacaklar, onların sırası, mükemmeliyet derecesi ve süresiyle meşgul. Zihnimi eğitmeyi bilirsem bu özelliği avantaja çevirebilirim aslında, çünkü hangi eylemin ne kadar zaman alacağını, günümü nasıl programlayacağımı çok iyi hesaplayabiliyorum. Ama zihnimi eğitmediğim durumda hayatım hep kaos, zihnim hep telaşlı zihin…

Eskiden zannederdim ki, çok fazla şeye yetişmeye çalıştığım için böyleyim. Yani kurumsal bir işte çalış, yoga pratiği yap, dersler ver, ev işleriyle uğraş koşturmacasında buna mecburum. Benim hayatım çok yoğun, dolayısıyla zihnim bu şekilde çalışmak zorunda. Oysa bu kaosu yaratan benim. Kurumsal işimi bıraktım, o yoğunluğu yaratan en büyük parça hayatımdan gitti ama zihnim hala koşturuyor. Meditasyon anında bile kendimi “meditasyon bitince önce x zamanda y işimi, sonra z zamanda t işimi yaparım” diye düşünürken yakalıyorum ve hadi bakalım, zihni ana geri getir, “aldığım ve verdiğim nefeslerde tam da şu andayım, buradayım”.